ၿငိမ္သက္: ၁၃ ေဖေဖာ္ဝါရီ ...တခ်ိန္ကသူ

ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းခဲ့တဲ့ ျပည္ခ်စ္သားမြန္ စစ္ရည္ခၽြန္ႄကီးရဲ႕ ကဗ်ာမဆန္ေပမယ့္...ႏုညံ့ရွင္းသန္႔ခဲ့ေသာ
ဘဝေတြထဲက ...

ၿငိမ္သက္

ပိေတာက္လည္ျပန္

အလြမ္းေတြ ေဝ့ေနေတာ့
အၾကည့္ေတြက မသဲကြဲဘူး။
ကိုယ္က လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္
ဘယ္သူမွ မၾကားၾကပါဘူး...။

ေႏြ
အပူေငြ႕နဲ႕ က်ီစယ္ခ်ိန္
ေကာင္းကင္က လက္ေဆးမိုးေလးပါ ဆိုျပီး ငိုရွာ
စိတ္မထိန္းႏိုင္တဲဲ့ ပိေတာက္ေတြ ထိန္ထိန္သာေအာင္ ပြင့္ေနမယ္ ။

အုန္းလက္မ႑ပ္ကေလးမွာ
ခြက္စုတ္ကေလးနဲ႕ ကစားရတာျဖစ္ျဖစ္
ပိုက္ေရာင္စံု လူေရာင္စံုေတြနဲ႕
ေဆးေရာင္စံု႑ပ္ေတြမွာ ကစားရတာျဖစ္ျဖစ္
ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတာပဲ ဧပရယ္...။

ေရတစ္ခြက္ ေလာင္းလိုက္တိုင္းမွာ
ဆံႏြယ္ေတြ သပ္ဖယ္ မူႏြဲ႕ရင္း
ငံု႕ကိုင္းလိုက္တဲ့ လည္တိုင္ျဖဴေလး
ဘယ္မ႑ာပ္မွာ ထည္ဝါ ပြင့္ဖူးေနပါျပီလဲ
မုန္႕လံုးေရေပၚေလးရယ္…။

ေနညိဳသြားတဲ့အထိ
စိုတဲ့အဝတ္ေတြ ေျခာက္ကပ္သြားတဲ့အထိ
လူစုေတြခြဲျပီး အသားေတြနီရဲ ေမာပန္းသြားတဲ့အထိ
ျမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕လမ္းေတြမွာ ငါတို႕ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတာ...။

ရင္ထဲက ေရႊဝါေျမေလးဆီ
ခ်စ္စရာ သၾကၤန္ေလးဆီ
(ဟိုးအေဝးက)
ၾကည့္ ေငး လည္ျပန္
ပိေတာက္တေစၦေတြ ေျခာက္ရင္
ေယာင္ကိုင္း အိပ္မက္လမ္းေလးအတိုင္း
(စိတ္ေတြ) ခဏခဏ အိမ္ျပန္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။

(လင္းဒီပ)

ဆက္ထံုး

“အေ၀းႀကီးေ၀းရေစမယ္ .. ” တဲ့
ပင္လယ္က
သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို
ဖြင့္ၿပီးေျပးတယ္။

မီးျပတိုက္က ..
ကဆုန္ေပါက္ၿပီး ေျပးမလိုက္ပါဘူး။

သူ႔အလင္းလဲ့မႈန္နဲ႔
ပင္လယ္သားေပါက္ကေလးရဲ့
ဖြင့္ပြဲကို
.. ျပည့္စံုေစလိုက္တယ္။

တာရာမင္းေ၀
မေဟသီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၀

"ရင္နီးခ်င္း"

နင္မဖတ္တတ္ခဲ့တဲ့
ငါရင္ဘတ္
ႏွလံုးသားရဲ ့
ေက်ာက္စာခ်ပ္ေတြေပါ့

ဂီတကို...
နားမလည္လ်က္နဲ ့
ရင္ဘတ္က
စကားလံုးေတြကိုေပါင္းစပ္
နင့္အလွတရားအတြက္
ငါ့မွာေတးသြားတခ်ိဳ ႔
ေတာ့ရွိေလရဲ ့

နံရိုးတေခ်ာင္းရင္းရုံနဲ ့
တစ္ညသံုးခါ
သံသယနဲ ့
ထထစမ္းတဲ့ရာဇ၀င္မွာ
ႏွလံုးသားရင္းလို ့
ခ်စ္ခဲ့တဲ့ငါ
အိပ္ေရးပ်က္မွာ
ေၾကာက္တာမဆန္းေပမယ့္

စိန္္ပန္းျပာနဲ ့ေ၀းတဲ့
စာသင္ရက္အားေတြမွာ
ငါနင့္ကိုတအား
လြမ္းတတ္ခဲ့သူပါ
" "မ်ားတဲ့
နင့္ကို...,
သ၀န္မတိုရက္ေပမယ့္
ငါအခါခါ
ရင္ဖိုတတ္ခဲ့ၿပီ
မ်က္ႏွာေသတခုကို
ရိုးရာၿပဳကာ
ခပ္ခြာခြာေနခဲ့လည္း
ငါ့ႏွလံုးေသြးက
နင့္ထံလွည့္ပတ္ဆဲပါ
...ခ်စ္သူ

ဧဒင္မွာ
တူယွဥ္မေပ်ာ္ဘူးေပမယ့္
ငါနင့္ကိုအေတာ္ခ်စ္ဖူးခဲ့တယ္။

ၿငိမ္သက္

၁၃ ေဖေဖာ္ဝါရီ ...တခ်ိန္ကသူ

0 ေထြရာေလးပါး:

တခုခုေလးမ်ား

ခင္ရာေဆြမ်ဳိး

တူရာတူရာ